Het “Skala der Ausbildung”

In het “Skala der Ausbildung” worden de deskundige kennis van de aard van het paard en die van de opleidingstheorie gecombineerd. Zo vormen ze de kern van de klassieke rijkunst. De gehele opleiding van paarden is gebaseerd op deze principes en is dus een rode draad voor de dagelijkse training van iedere ruiter in elke discipline van de paardensport.

Het evenwicht en de durchlässigkeit van het paard zijn het hoofddoel van het “Skala der Ausbildung” en door de hele africhting heen van belang. De hulpen van de ruiter moeten maximaal doorkomen in combinatie met optimale souplesse. Het gaat er om dat het paard zijn lijf nergens strak of stijf houdt en altijd gehoorzaam en soepel luistert naar de hulpen van de ruiter. Hij 'laat' de hulpen als het ware 'door'. De fasen welke op elkaar voortbouwen, werken op elkaar in en kunnen zich parallel ontwikkelen door voortdurende training.

De opleidingsfasen van het “Skala der Ausbildung”?

Het “Skala der Ausbildung” is opgebouwd op drie opeenvolgende fasen welke op elkaar voortbouwen: In het begin komt de gewenningsfase aan bod waar takt en ontspanning centraal staan, gevolgd door de fase van het ontwikkelen van evenwicht door middel van de juiste aanleuning en impuls. In de derde fase moet het paard draagkracht ontwikkelen en kom je bij het rechtrichten gevolgd door de verzameling. In zekere zin bouwen de fasen op elkaar voort, maar ze kunnen ook parallel lopen. Toch is het aan te bevelen de volgorde van de fases van het “Skala der Ausbildung” aan te houden. Dit is belangrijk omdat bepaalde punten, zoals nageeflijkheid, impuls en losgelatenheid de voorwaarde zijn voor latere fasen zoals de ontwikkeling van de draagkracht.

Het “Skala der Ausbildung” bestaat uit drie fasen welke zijn te bereiken door te voldoen aan zes onderdelen. Deze zien er als volgt uit:

1. Takt: Het natuurlijke zuivere ritme, de exacte regelmaat en de juiste beenzetting in de gangen en van de bewegingen van het paard. Het doel is een gelijkmatige en ritmische beweging. Tijdens het stappen loopt het paard in een viertakt, draf is een tweetakt en galop is een drietakt.
2. Losgelatenheid: Losheid, souplesse en ontspanning van het paard. Het paard ontspant zichzelf zowel mentaal als fysiek. De rug van het paard veert en de spieren zullen zich zonder dwang aanspannen en ontspannen.
3. Nageeflijkheid en aanleuning: Het paard zoekt de hand van de ruiter zelf op waardoor een zachte, onderhoudende en ontspannen aanleuning en verbinding ontstaat tussen de hand van de ruiter en de mond van het paard. Dwing het paard nooit in de gewenste houding door met een te strenge hand te rijden.
4. Impuls en schwung: Een rijkunstige energetische impuls van de achterhand welke door het hele lichaam van het paard wordt omzet naar een voorwaartse beweging. Deze is altijd onder controle van de ruiter. De schwung komt naar voren in gangen met een zweefmoment, zoals de draf en galop.
5. Rechtgerichtheid: Het in evenwicht brengen van de natuurlijke scheefheid van elk paard. Aangezien een paard van nature niet recht is moet de ruiter deze natuurlijke scheefheid corrigeren. De bewegingsimpuls van het paard moet altijd vanuit de achterhand komen. Het paard loopt zowel op de linker als de rechter hand in balans, waarbij hij zijn gewicht gelijk verdeelt. De spieren van het paard zijn aan beide kanten even lenig en sterk.
6. Verzameling: Het paard leert meer onder te treden en meer gewicht op zijn achterhand te dragen. De beweging van de achterbenen wordt actiever, ze gaan meer buigen en worden verder onder de massa gezet. Hierdoor gaat het paard van achteren zakken, de rug welft meer opwaarts en de voorhand zal oprichten en rijzen. De graad van de verzameling hangt af van de scholing en de leeftijd van het paard. Aangezien verzameling het evenwicht en de durchlässigkeit in het paard bevordert, is het verzamelen zinvol voor elk paard. Natuurlijk is hoog opgeleid dressuurpaard in staat meer te verzamelen en tot dragen te komen dan een recreatiepaard, maar alsnog mag de verzameling niet worden verwaarloosd vanwege de positieve effecten.

Door continu te werken aan het evenwicht en de durchlässigkeit door onder andere grondwerk en gehoorzaamheidstraining worden het gewenste evenwicht evenals de durchlässigkeit van het paard continu verbetert. Het resultaat is een gehoorzaam en gezond paard.

Belangrijke tips en oefeningen voor het “Skala der Ausbildung”:

1. Takt:
   • Let op het basistempo.
   • Drijf je paard gelijkmatig aan.
   • Geef zachte en gevoelige teugelhulpen.
   • Beweeg soepel mee met de bewegingen van het paard.
   • Behoud de juiste aanleuning.
2. Losgelatenheid:
   • Middenstap met lange teugel.
   • Draven en blijven lichtrijden. Rijd veel gebroken lijnen, voltes, overgangen en tempowisselingen.
   • Verander daarnaast geregeld van hand door middel van verschillende figuren.
3. Nageeflijkheid en aanleuning:
   • Rijd met een zachte ruiterhand met een constante licht verende en elastische verbinding.
   • Verbeter je houding en werk aan een onafhankelijke zit voor een correcte teugelvoering.
   • Rijd voldoende zijgangen zoals bijvoorbeeld het wijken voor de kuit.
   • Indien nodig: train het paard vanaf de grond door middel van grondwerk.
4. Impuls en schwung:
   • Wek voldoende energie op met je benen voor een beheerste voorwaartse drang.
   • Rijd veel tempowisselingen en schakelingen.
   • Zorg voor een constante licht verende en elastische verbinding met de mond van het paard.
5. Rechtgerichtheid:
   • Rijd veel overgangen, slangenvoltes, zijgangen en verander vaak van hand door het rijden van verschillende lijnen en figuren.
6. Verzameling:
   • Maak geregeld halve ophoudingen.
   • Train geregeld het achterwaarts gaan.
   • Rijd veel overgangen van stap naar galop.
   • Rijd veel voltes, daarnaast kan je de voltes verkleinen en weer vergroten.
   • Train het paard vanaf de grond door middel van grondwerk.

Let op: Aangezien de onderdelen van “Skala der Ausbildung” in elkaar overvloeien kunnen ze niet duidelijk van elkaar worden gescheiden. Dit is te zien aan de overlapping van de drie hoofdfasen en aan de oefeningen die gedeeltelijk erg op elkaar lijken, zoals het vergroten en verkleinen van de volte wat een positief effect heeft op de schwung en aanleuning van het paard.